September 24 2023

Gaming Creepypastas die ervoor zorgt dat je je console wilt uitschakelen, de beste Creppypasta Games -games voor Android | Van boven naar beneden

Creppypasta -games

Contents

1 Creppypasta -games

Dacht je dat het enge “Sonic the Hedgehog” -duls voorbij was?? . Er is meer!

Gaming Creepypastas waardoor je je console wilt uitschakelen

Is dat de geur van sudderende marinarasaus en een sluipend gevoel van angst? Het lijkt erop dat het tijd is om in wat Creepypasta te komen.

Oké, dus dat is het niet werkelijk pasta. “Creepypasta” is een catch-all-term die wordt gebruikt om horror-legendes en griezelige verhalen te beschrijven die op internet breed zijn verspreid. Enkele van de beroemdste Creepypastas zijn de verhalen van Slender Man en Jeff the Killer. En net als echte pasta zijn er oneindige variëteiten van Creepypasta in het enorme, vaak gruwelijke landschap van internet.

Er zijn Creepypastas over geliefde kinderen van kinderen zoals “SpongeBob SquarePants” en Disney World, spookachtige internetbestanden en vervloekte boeken, en wetenschappelijke experimenten zijn rampzalig fout. Wat je diep verontrustende boot ook drijft, er is zeker een verhaal over.

Het zou dus geen verrassing moeten zijn dat er veel Creepypastas zijn die twee van de grootste liefdes van internet combineren: videogames en het bang maken van mensen. Of het nu een verhaal is over een verwrongen versie van een klassieke favoriet of een verloren game die je nooit moet proberen te vinden, er zijn tientallen angstaanjagende verhalen om uit te kiezen. Dus draai de lichten af, sluit de deur op en maak je klaar om de hele nacht op te blijven en vraagt je af wat dat lawaai in de volgende kamer was, want hier zijn enkele angstaanjagende gaming Creepypastas waardoor je je console wilt uitschakelen.

Sonic.

Sonic the Hedgehog is een van de meest herkenbare videogametekens die er zijn. . Het is moeilijk om je een versie van deze lieve blauwe egel voor te stellen die eng kan zijn (met uitzondering van wat onsmakelijk gedrag hier en daar), maar de Creepypasta “Sonic..

Het verhaal volgt een tiener gamer die een pc -poort in handen krijgt van de originele “Sonic the Hedgehog” -game – maar er is iets niet helemaal goed. . Terwijl het kind speelt, achtervolgt Sonic staarten, knokkels en robotnik door de niveaus en pikt ze gruwelijk één voor één uit. Deze donkere wending op Sonic heeft de verbeelding van fans zo bezocht dat een ondernemende ontwikkelaar zelfs een fan -game heeft gemaakt op basis daarvan.

Super Mario 64: Damned

Een van de weinige videogametekens die breder bekend zijn dan Sonic is een zekere Italiaanse loodgieter met de gewoonte om op Goombas te springen en een vriendin die gewoon niet kan stoppen met ontvoerd worden. “Super Mario 64” is een klassieker, een felgekleurde fave uit de jaren 90, en zeker geen bijzonder eng spel. Tenzij, Natuurlijk krijg je de Cursed Bootleg -kopie in het midden van “Super Mario 64: Damned.”

Wanneer de verteller van deze Creepypasta zijn nieuwe exemplaar van “Super Mario 64” probeert te spelen, worden hij en zijn vriendin begroet met een verrassend somber zicht. De hemel van het paddenstoelkoninkrijk is donker en stormachtig en de bliksem raakt de grond voor Mario wanneer hij probeert te bewegen. Dat is een behoorlijk onheilspellende start, en het wordt alleen maar erger vanaf daar. Beelden van Mario verschijnen met een strop om zijn nek, en zijn lichaam is regelmatig bedekt met wonden. Het meest gruwelijke deel is echter dat deze vervloekte versie van Mario zijn ogen en mond dichtgemaakt heeft. Hoe wordt hij verondersteld te zeggen: “It’s-a Me!” nu?!

Een van de tekens van een echt effectief horrorverhaal is het vermogen om iets alledaags te nemen en het te transformeren in iets volkomen huiveringwekkend. Edgar Allen Poe’s klassieke verhaal “The Tell-Tale Heart” doet dit met het eenvoudige bonzen van een hartslag. De Creepypasta “Pale Luna” bereikt dit effect met één zin: “Pale Luna lacht breed.”

“Pale Luna” is korter dan sommige van de meer beroemde gaming Creepypastas, maar het slaagt erin een zeer effectief verhaal te vertellen in die korte tijd. Het verhaal vertelt over een obscure tekstgebaseerd avonturenspel dat, vanwege een verscheidenheid aan fouten die het bijna onspeelbaar hebben gemaakt, nooit buiten de San Francisco Bay Area circuleerde. Gedurende het spel, met weinig context, verschijnt de uitdrukking “Pale Luna Smiles Wide”.

Eén vastberaden speler duwt door de crashes en de glitches om het einde van het spel te bereiken en ontgrendelt een reeks coördinaten. Wanneer hij naar de locatie gaat, graaft hij een grimmige verrassing op: het ontbindende afgehakte hoofd van een jong blond meisje.

Ben verdronk

“The Legend of Zelda” is een enorme franchise met een breed scala aan games te bieden, maar slechts één van hen, “Majora’s Mask”, is de focus van wat misschien wel de beroemdste videogame Creepypasta is die er is: “Ben verdrinkte.”

“Ben Drowned” wordt verteld in de loop van vijf tekstberichten, evenals een reeks bijbehorende YouTube -video’s die het hele ding echt laten voelen. De griezelige saga richt zich op een jonge man die een oude Nintendo 64 -cartridge vindt bij een tuinverkoop. De griezelige oude man die de tuinverkoop runt, legt uit dat het vroeger was van een kind dat ‘hier niet meer woont.”Wanneer de speler het spel opstart, vindt hij een opslagbestand getiteld” Ben.”

Bij het openen van het bestand vindt hij dat de gameplay vreemd en beschadigd is, inclusief een standbeeld dat hem volgt, bazen die niet kunnen worden gedood en herhaalde scènes van link die sterven via spontane verbranding. De speler begint zijn ervaringen op te nemen en wordt er steeds meer van overtuigd dat het spel wordt achtervolgd door de geest van een dode speler genaamd Ben. Het is een van de meest uitgebreide Creepypastas van videogames ooit, met meerdere media in zijn verhalen vertellen, en het is moeilijk om de enorme hoeveelheid inspanning hier niet te waarderen.

Nes Godzilla

Terwijl “Pale Luna” een van de kortere gaming Creepypastas is, is het verhaal van “Nes Godzilla” een van de langste. Dit verhaal draait om een speler die een vreemde versie van het NES -spel “Godzilla: Monster of Monsters” oppakt die naar een aantal regelrechte helse plaatsen gaat. De speler vindt dat deze versie van het spel de bekende gigantische Kaiju heeft verhandeld voor demonische wezens, vreemde symbolen en berichten over zijn dode vriendin.

Vanaf daar wordt het alleen maar erger. Naarmate de speler verder afdaalt in de chaos van het spel, vindt hij dat de schade die hij in de game oploopt maar al te reëel wordt. Wat betreft hoe het eindigt – je zult het zelf moeten lezen om erachter te komen.

Dit is een van de weinige Creepypastas van videogames met verschillende gedetailleerde 8-bit illustraties, waarbij scènes uit de beschadigde versie van de game naast het tekstgedeelte van het verhaal worden weergegeven,. Geïnspireerd door de Creepypasta en zijn ongelooflijke detailniveau, besloot game -ontwikkelaar Iuri Nery het heft in eigen handen te nemen en het verhaal tot leven te brengen als een volledig, speelbaar spel (per kotaku).

Dhr. Mengen

Heb je ooit als kind getyptegames moeten spelen?? Misschien ben je tegengekomen ‘Mario leert typen’, misschien ben je opgegroeid in meer een ‘Mavis Beacon’ -huis, of misschien ben je te jong om ooit een typegame te hebben gespeeld en staart je naar je scherm met een blanco uitdrukking zoals Je kreeg net een Discman uit de jaren 1990.

Voor degenen die het niet weten, het typen van games was een bijzonder stressvolle educatief spel dat probeerde gameplay te koppelen aan oefeningen om typensnelheid en techniek te versterken. Een dergelijk typegame (met een sinistere twist) is de focus van de Creepypasta “Mr. Mengen.”In het verhaal”, MR. Mix “was een notoir moeilijk typegame met een cartoonchef die ingrediënten in een kom zou roeren terwijl de speler typefeuille voltooide.

. Gefascineerd door het beroemde onverslaanbare definitieve niveau van de game, kreeg een groep hackers het spel en brak door de code om toegang te krijgen tot een eerder ontoegankelijk deel van het spel. Niemand is zeker wat ze precies hebben gevonden, maar één ding is vreselijk duidelijk: ze zagen iets dat niemand ooit was bedoeld om te zien.

Fallout 3 Numbers Station

“Fallout 3” was de eerste bijdrage van Bethesda aan de post-apocalyptische “Fallout” -franchise, en hoewel er veel te houden is in het spel, heeft één element met name veel fascinatie en speculatie van fans getrokken: van de verschillende radio van de game: stations, het gerucht gaat dat je er meer aan heeft dan het oog (of oor) ontmoet.

Volgens de Creepypasta “Fallout 3: Numbers Station” lijkt dit station gebrabbel uit te zenden, evenals een reeks cijfers. Volgens het verhaal is dit helemaal niet onzin, maar is in plaats daarvan een uitgebreide code die zich vertaalt naar de exacte datum en tijd van belangrijke gebeurtenissen. Sommige berichten voorspellen zogenaamd de dood van de koningin van Engeland en de beroemdheid Gary Coleman, terwijl men voorspelt dat Britney Spears een Oscar wint. Sommige berichten die zogenaamd in het verborgen station worden gevonden, zijn vreemd, sommige zijn dom, en sommige zijn ronduit verontrustend.

De legende van het cijfersstation was zo intrigerend, maar toch zo geloofwaardig, dat veel “fallout” -fans hebben gedebatteerd of het eigenlijk echt is of niet.

Lavender Town Syndrome

. Dit gebied heeft een griezelige sfeer, met griezelige muziek die op de achtergrond speelt en een toren die functioneert als een begraafplaats voor Pokemon. Het is gemakkelijk om het voor te stellen als de setting van een horrorverhaal, en dat is precies waar “Lavender Town Syndrome” binnenkomt.

De legende is kort en eenvoudig: het beweert dat de enge achtergrondmuziek in dit specifieke deel van de game speciale hoogfrequente tonen bevatte die op het moment van de release een uitslag van mysterieuze doden en ziekten in de Japanse kinderen veroorzaakten. Degenen die niet stierven, leden aan hoofdpijn en neusbloedingen.

Het verhaal stopt daar ook niet. Het beweert dat, in 2010, een analyse van de originele Japanse audio van de game een verborgen boodschap onthulde van de Unut, een Pokemon die pas veel later in de franchise verscheen. De boodschap vertaalt zich in een onheilspellende waarschuwing: “Verlaat nu.”

Tails Doll Curse

Dacht je dat het enge “Sonic the Hedgehog” -duls voorbij was?? Nee. Er is meer!

Deze keer is het het racegame “Sonic R” dat in het midden van het verhaal staat, en het is Sonic’s lieve, onschuldige vriendstaarten die de schurk is geworden – soort van. Het is eigenlijk een POP Gemaakt om op staarten te lijken, en blijkbaar is het vervloekt. Er zijn eigenlijk verschillende “Tails Doll” Creepypastas, maar ze hebben allemaal een paar dingen gemeen.

In de verhalen verschijnt de pop in “Sonic R” in een ontgrendelbare “Tails Doll Mode”, die het spel crasht als de speler probeert samen te werken met Sonic. De pop heeft een gewelddadige streak, die alleen op zoek is om de zielen van de ongelukkige spelers te schaden, af te slachten en te consumeren. . Er is echt maar één manier om erachter te komen.

Hoewel een van de originele verhalen over “Tails Doll” uit zijn oorspronkelijke huis is verwijderd (Ooh, Spooky!.

Pokemon Lost Silver

De “Pokemon” Creepypastas zijn ook nog niet voorbij. Met zo’n uitgebreide franchise om te verkennen – van games tot anime – is er gewoon te veel inhoud voor de aspirant -horrorschrijvers van internet om het met rust te laten. “Pokemon Lost Silver” vertelt het verhaal van nog een ander gebruikte exemplaar van een spel dat bij een aantal ongelukkige extra’s wordt geleverd.

Zoals in “Ben Drowned”, vindt de nieuwe speler een vreemd opslaande bestand op zijn spel, achtergelaten door de vorige eigenaar. Het karakter van de vorige eigenaar, gewoon bekend als “. “Maxed hun pokedex, geld en niveaus. Dus wat is er met hen gebeurd? Niets goeds, lijkt het erop dat de duisternis langzaam begint binnen te kruipen. De actieve partij achtergelaten door de vorige eigenaar van de game bevat een waarschuwing, met een groep niet -tot die spellen “verlof” en een Cyndaquil genaamd “haast.

Zoals enkele van de beste gaming Creepypastas, heeft een vastberaden ontwikkelaar een speelbare versie van het verhaal gemaakt die de gebeurtenissen vrij nauw volgt. Als je het niet wilt spelen (begrijpelijk), maar je bent nog steeds nieuwsgierig naar hoe de game uitkwam, er zijn verschillende YouTube -video’s van de gameplay beschikbaar.

Luna -spel

De “Luna Game” is geen traditionele Creepypasta, maar eerder een reeks opzettelijk griezelige games met kromgetrokken versies van de schattige personages uit de serie “My Little Pony”. Inmiddels hebben deze spellen genoeg van een reputatie om een Creepypasta Wiki -pagina te hebben en video’s vol fan -theorieën die aan hen waren gewijd, maar het was een heel ander verhaal toen ze voor het eerst uitkwamen.

Op 3 april 2011 werd de eerste “Luna Game” Innstallment dagelijks geüpload naar de website Equestria. . In plaats van een heerlijke gameplay en een kans om te dartelen door het land Equestria, wordt de ongelukkige speler die hun hand probeert op “Luna Game” te maken.

Sinds de eerste zijn er verschillende vervolggames geweest, die steeds eng worden en schokkend in hun inhoud terwijl ze gaan. Wat betreft de maker van de originele game, niemand kent hun ware identiteit.

De wereld van Sandbox Game “Minecraft” is bevolkt met de vervelende en exploderende klimplanten, maar het is geen spel dat vooral de meesten zouden overwegen eng. En wat Creepypastas betreft, is de “Minecraft” -legende van “Herobrine” mysterieus dan beangstigend, vooral in vergelijking met enkele van de meer gruwelijke verhalen die er zijn, maar het is nog steeds geen spel waarin je zou verwachten tegen te komen. een spook.

In het verhaal komt een gewone “Minecraft” -speler een andere speler tegen in zijn spel. . De speler ziet eruit als een standaardpersonage, met uitzondering van zijn ogen, die wit zijn. Terwijl de nieuwsgierige verteller de vreemde speler volgt, ziet hij dingen beginnen mis te gaan in de wereld van het spel om hem heen. Er zijn bomen met hun bladeren afgesneden, perfecte piramides van zand en tunnels die eruit zien als iemand anders die ze heeft gebouwd in plaats van het spel dat ze automatisch genereert.

De speler gaat naar sommige gamingforums om te vragen of andere spelers dezelfde ervaring hebben gehad, maar vindt dat al zijn berichten worden verwijderd. Hij probeert het opnieuw, maar zijn berichten verdwijnen weer en hij krijgt een bericht van een speler genaamd Herobrine die één woord zegt: “Stop.”Het verhaal onthult uiteindelijk dat Herobrine kan worden gecontroleerd door iemand die” niet langer bij ons is “, en fans debatteren nog steeds of het verhaal al dan niet enige waarheid heeft.

JVK1166Z.

Deze bijzonder Creepypasta is net zo spookachtig als de titel moeilijk uit te spreken is. “JVK1166Z.ESP “is het verhaal van een gebroken” Morrowind “-mod die zich een weg baant door kleine gamingcirkels, wat problemen veroorzaakte.

Zodra spelers het spel met de MOD opstartten, merkten ze dat er iets mis was. . De griezeligheid stopte daar ook niet, en de mod bevatte een spiderachtig wezen, een mysterieuze vergrendelde kamer en een aantal ernstig verontrustend NPC-gedrag. Toen de nacht in het spel viel, zouden NPC’s opkijken en zeggen: “Let op de lucht.”Terwijl de verteller van de Creepypasta hun eigen ervaringen met de mod vertelt, beginnen ze zich te realiseren dat de lijnen tussen het spel en de echte wereld niet zo duidelijk zijn als ze ooit waren.

Sommige spelers beweren de mod in het echte leven te hebben ontdekt, hoewel ze benadrukken dat iedereen die het downloadt dit op zijn eigen risico doet.

Het theater

Sommige van de verhalen op deze lijst gaan over massaal populaire gamefranchises, sommige gaan over vreemde kleine indie-games met een griezelige ondertoon, en anderen, zoals “The Theatre”, betreft games die om de een of andere reden, om de een of andere reden hebben, Voor altijd verloren gegaan door publieke kennis.

“The Theatre” vertelt het verhaal van een underground game, uitgebracht rond dezelfde tijd als “Doom”, dat is ongelooflijk moeilijk te vinden. Hoewel het ontwerp van de game eenvoudig was, was er iets aan dat diepe degenen die het speelden, diep. Volgens het verhaal bevatte de game een personage genaamd “The Ticket-Taker”, die bij de ingang van het titulaire theater zou staan. Soms zou de ticket-taker verdwenen en de speler zou een eindeloos, kronkelend rood pad moeten lopen totdat ze opnieuw door de figuur werden begroet.

Bij het kijken naar de ticket-taker zou de speler zich fysiek ziek beginnen te voelen van Dread. Hij zou een waarschuwing geven: “Nooit de andere niveaus bereiken”, hoewel er geen verdere uitleg werd aangeboden. Wat het ook was in “The Theatre” dat zo onthecht was, de effecten zouden na het spelen al geruime tijd met zijn spelers blijven hangen. Deze legendarische titel heeft ook een real-life indie-game geïnspireerd-maar ga met voorzichtigheid door.